Plans do change

Zozo beste vrienden, het is alweer een tijdje geleden dat ik deze blog heb ge-update. Dat ik niet altijd de tijd of zin vindt om me achter een computer neer te planten kunnen jullie me vast wel vergeven. Nu post ik dan een lange update, want veel is veranderd.

Kort herhalen: Ik was in Blenheim aan het werk in de wijngaarden, en keek uit naar een leuke job voor Arthur, een imker aldaar. Ik had een leuk gesprek met Arthur, en keek erg uit naar het werk. Het werk in de wijngaard was ik ondertussen grondig beu geworden, en dus nam ik een week vrijaf om wat te gaan wandelen in de Marlborough Sounds (zie fotos: http://picasaweb.google.com/sandervn/MarlboroughSounds). De wandeling was fantastisch, ik genoot van de rust en de prachtige uitzichten. Een zekere nacht was ik helemaal alleen op de DOC-camping bij het strand, fantastisch.
Terug in Blenheim kon ik niet blijven slapen in the queen bee, wegens overijverige gemeente-ambtenaren die dat niet zo'n goed idee vonden. Dus verhuisde ik naar een backpackers, genaamd The Lemon Tree. Eigenlijk sliep ik nog altijd in de bus, want dan moest ik minder betalen. Het was wel handig dat ik een keuken en badkamer ter beschikking had nu, en het gezelschap kwam welgekomen, na een lange periode van relatieve solitude. 's Avonds werd er bier gedronken, en meer dan eens gingen we met een groep naar de rivier voor een verfrissende plons. Het was een zeer geschifte backpackers, en omdat zowat iedereen er werkte leerde ik de mensen echt kennen. Onder andere leerde ik de Duitse Beate kennen. Het klikte best wel tussen ons, en dus zag ik me genoodzaakt mijn plannen (alweer) enigzins te wijzigen.
Ik ben dus een week geleden met haar uit Blenheim vertrokken om samen het zuideiland te verkennen. En dat was duidelijk een goed idee, deze trip is echt fantastisch. Alles hier vertellen zou wat van het goede te veel zijn, dus beperk ik me tot twee hoogtepunten.
Bij het verlaten van Golden Bay pikken we een lifter op, genaamd Chancey (naar Being There). Onmiddellijk valt op wat een ontspannen en gelukkige mens dit is. We praten en onderweg repareert Chancey mijn tape-to-minijack. Die nacht spenderen we bij een meer, met z'n drieen. Gezellig theetje drinken, sigaretje roken en lekker praten. Wanneer we hem de volgende dag rond de middag bij een kruispunt afzetten weet hij ons nog te zeggen dat we zeker naar het stadje Blackball moeten gaan. Vooral de "formerly blackball hilton" zou de moeite zijn.
Een man als Chancey's advies slaat men niet zomaar in de wind, dus wanneer we twee dagen later in de buurt van Blackball zijn maken we de omweg en bezoeken we de "hilton". Gezellig hotelletje, met vriendelijke mensen en lekker bier, maar niet echt iets zeer bijzonder. Wanneer we de morgen erop ons ontbijt klaarmaken in de bus komt een man naar ons toe. Hij heeft veel weg van Sammy van het eiland. We raken aan de praat en hij vraagt wat wij thuis doen voor een werk. Beate vermeld dat ze met "disturbed youth" werkt. Paul antwoordt dat hij een gestoord kind heeft, en dat hij het ten zeerste zou apprecieren als we hem zouden ontmoeten. Zijn naam is Brian, en Paul adopteerde hem toen hij slechts enkele maanden oud was omdat niemand anders deze taak op zich wou nemen. We volgen Paul dus naar zijn huis, en hij leidt ons in de tuin, terwijl hij roept, Brian, what are you doing man? En ja, daar komt Brian van achter een boom tevoorschijn... en hij blijkt een schaap te zijn. Wanneer de hilariteit uitsterft nodigt Paul ons uit voor een koffie. Hij toont ons zijn kunst die hij steenvast signeert met Brian. Paul blijkt een gewelidg interessante mens te zijn, en dus spendeer ik de hele dag met hem, pratend en schaak spelend. De score is momenteel 1-1 en ik heb beloofd dat ik terugkom voor de beslissende derde partij...
Goed, alles gaat dus kortom fantastisch. Hou jullie goed Belgie!