On the road

My van is ready, or ready enough anyway :-)
I am leaving now for northland, and will live in the van for the next ten days, before ariving in Otamatea, where I can get food and bed for 4 hours of work on the farm/garden. Part two of my journey has begun. Catch you guys later!

A change is in the air

News comes from electric Sander!



I have quit my job, and am once again a free man :-). They were realy nice to my, and didn't make a problem of it. The people at work were actually very cool, it was the job itself and the eager to get on the road that I couldn't bare. Maybe I could come back here later, when I need some money and I can help them out.

I have also purchased a van, 1994 by year, Toyota by make, Hiace by type, 374000km on the odomoter, and bigass by nature. I have been working in it today, have already put in the floor in it. Want to build the bed tomorrow and the cabinets the day after, leave on sunday. Paul is helping me out with finding the stuff that I need and working in the van. I' m gonna make a foldable bed in it, that can also be a sofa and has storage room under it. On the other side some more storage room and an lpg cooker. Maybe some extra speakers for the back, and a fridge that can run of battery power, maybe extra battery as well. We'll see what I can afford, because I dont have a lot of money left, but thats OK, everything is OK.



I have bought a big bag of rice, some coconut milk in cans and currie. Easy meal, cheap as. And from the 1st october will live for two weeks in Otomatea, in exchange for 4 hours a day around the house or on the small farm, I get food and bed. From there on we'll see.

Rare tijden

Veel gewerkt de laatste week, en ik ben het minder en minder leuk gaan vinden. Ik kan de stress echt niet aan, en het is eigenlijk toch niets voor mij denk ik. Achter de toog voel ik me best op m'n gemak, maar in het restaurant is het een ander verhaal, en daar werk ik meestal. Hete borden, de voortdurende angst het te laten vallen, vandaag zelfs wijn over klanten laten vallen. Uiteraard was ik compleet gegeneerd en basrste ik in een stroom van verontschuldigingen uit. De heer in kwestie, die overigens maar een spatje op zijn pak kreeg (zijn vrouw nam de voormaaste portie van de halve liter Adam Scott Sauvignon blanc voor haar rekening), zei dat hij de droogkeus van zijn pak vergoed moest zien. Ik barste in lachen uit, ervan overtuigd dat iets zo absurd enkel en alleen een grap kon zijn. Niet dus, en dat maakte hij met een snauw duidelijk. Ik was ervan overtuigd dat ik ontslaan zou worden, maar in plaats daarvan moest ik onmiddellijk een grote schotel vol bier naar een andere tafel brengen. Een ander koppel zei dat hun latte (koffie met heel veel melk) te sterk was en dat ze nochtans uitdrukkelijk gevraagd hadden hem niet te sterk te maken. Ik had een espresso-shot verdeeld over twee koppen (een vierde van de normale hoeveelheid). Dit soort absurdisme gaat zelfs mij te ver. Oh, en tijdens dit alles moet je voortdurend blijven glimlachen en vriendelijk zijn. Fooien zijn extreem zeldzaam in Nieuw-Zeeland, en in totaal heb ik nu $28 aan tips bijeen gekregen. Ik bewonder mensen die in de horeca werken, nu meer dan ooit, en ik snap niet hoe ze het voor mekaar krijgen. De beslissing is logisch, ik stap op. Ik ben Auckland nu toch ongeveer beu, en wil het reizen niet langer uitstellen. Ik ben op zoek naar een omgebouwde camionette, en heb al een testrit gemaakt met een omgebouwde lpg toyota. Vrij rudimentair, vrij hoog verbruik, al is het dan lpg, zeer lelijk, niet echt overtuigd, doch er valt iets mee te doen, en hij is mechanisch in orde. Morgen ga ik rijden met een super coole bus, Kemps stijl, maar dan onderhouden ;-), die op benzine rijdt, maar echt wel de max is (kijk hier en oordeel zelf http://www.gumtree.co.nz/auckland/85/13467985.html).

Ik heb on the road nu uit, en blijf achter met een vreselijk sterke drang om te reizen. Ik heb mijn beslissing gemaakt, ik geef mijn ontslag dinsdag, en normaal moet ik dan nog een week blijven werken, wat waarschijnlijk niet erg leuk zal zijn, maar wat is een week. Ik hoop dat ik tegen dan een bus gekocht heb en dan begin ik gewoon aan mijn reis. Vandaag is trouwens een koppel uit Otamatea langsgeweest in de BBC. Ik had hen gemaild had of ik een tijdje bij hun kon verblijven. Otamatea is gemeenschap in het noorden van Nieuw Zeeland die probeert om, met organische middelen, zoveel mogelijk zelfvoorzienend te leven. Ze verbouwen voedsel, houden vee, bouwen huizen met materiaal dat ze zelf verzamelen, enzovoort (www.otamatea.org.nz). Dit koppel houdt bovendien bijen, wat mijn interesse nog meer wekt. We hebben afgesproken dat ik 1 oktober kom en twee weken bij hen kan verblijven, kost en inwoon voor 4 uur werk per dag. Ze krijgen heel het jaar door mensen op bezoek via het WOOF-systeem (willing workers on organic farms). Cool idee, en een perfecte manier om tot rust te komen. Ze zijn gelegen in een oase, omringd door de heuvels en de bossen.

En nu het grappige nieuws van de week. Dinsdag na het werk op cafe geweest in Milford, in een pub genaamd Three dogs and mad Englishmen. Milford, vergeten oord op de northshore van Auckland, waar mensen wonen en enkel wonen, waar ik woon. 7 mensen in de bar, 4 druk bezig hun geld te verdoen in de gokmachines. Ik raak aan de praat met twee dames van middelbare leeftijd, de ene super vriendelijk, de andere een complete bitch. De laatste blijft opmerkingen maken, als "what are you still doing here?" en "go play with children your own age". De andere dringt aan mij in contact te brengen met haar dochter, waarop ik uiteindelijk, ondertussen dronken, toegeef. Zeer grappig taffereel.
De avond daarop na een shift van 10 uur op het strand gaan wandelen in Takapuna. Een paar kerels tegengekomen die er aan het drinken waren, en me bij hen neergezet. Drie kerels in volle rebellie, tegen de wet, tegen Nieuw-Zeeland, tegen alles zowat. Ik glijd gewoon mee in deze avond, en een uur of vijf later tref ik mezelf aan, urinerend tegen een gevel, en besef plots dat het de achterkant van mijn werkplek is. Het grappige is dat dit toevallig gebeurd lijkt te zijn. Dat was dan toch weer genoeg voor mij. Morgen ga ik naar een feestje met die kerels, dat belooft raar te worden.

Even samenvatten wat er omgaat in mijn hoofd "moet bus kopen, moet stoppen met werken, moet beginnen reizen, moet geen zorgen maken over niks, jipiiieee". Zo zal geschieden!

Ordinary update I

Ok, I'm realy seatled in now. I have a job, am paying the rent, feel at home and my iPod has arrived (so happy with that). The bad thing is: this doesn't feel like much of an adventure, the good thing is I'm making money and looking forward to travel south when I have enough of it. I try to spend as little as possible, so I am not going out or spending money on stuff that I don't realy need. It's not that I'm bored, I read a lot and relax every free moment that I have. I like Takapuna because of it's nice library and it's beautiful beach. I'll be building bumblebee nests tomorrow with whatever material I can find laying around. Maybe I'll have to go find some flowering plants as well (and I sure ain't gonna pay for them), because theres not much bee food around this area.
I've worked around 30 hours so far, and next week I'm pretty much doing full-time (40 hours). I am pretty confident that I'll keep this job for a while, maximum three months. The colleagues are just great, they're friendly, crazy, I dig them, I fit right into that bunch. Today I worked at the bar for the first time, and that is absolutely what I want to do. Basicly it's just talking about beer all day :-). I'll try not to make it too obvious that I'm from Belgium from now on, because people, with all their good intentions, just keep on talking to me about that. Everybody knows some-one that's been there and has some story about it, and often I just don't have the time for that.
A Belgian family came in today that had just moved to New-Zealand for their new life. The dad ordered a Chimay and was a bit melancholic, I think he missed home already. They were nice.
I have to study up on wines and coffees tomorrow, they have an American coffee culture here, which I realy don't like (dilluting coffee with water, what the hell?). Some-one stole my sigarettes from the changing room earlier this week, bastard.

There realy isn't much more to say, as sad as it may sound. Exept that my mind is constantly racing at 200km/hr and that I have found an energy here that I had never suspected was in me. The work helps, it's addictive, it's like a cocaine trip.

I'll put a decent update on once I have something interesting to say (might be a while)

"...because the only people for me are the mad ones, the ones who are mad to live, mad to talk, mad to be saved, desirous of everything at the same time, the ones who never yawn or say a commonplace thing, but burn, burn, burn like fabulous yellow roman candles exploding like spiders across the stars and in the middle you see the blue centerlight pop and everybody goes 'Awww!' "

burn on fellows

Employed :-)

I went to the Belgian Beer Cafe again today, to talk to the manager about getting a job there. We talked about beer and he made me pour a couple of beers to see if I knew how to do it. He was very pleased and he said I could start tomorrow! He gave me the full tour of the bar, gave me the uniform (see picture) and so on. They actually have a pretty impressive collection of Belgian beers there, probably more than the avarage Belgian bar would have. You can see the menu here: http://www.belgianbeercafetakapuna.co.nz/. The pay is not that high, well actually it's pretty lousy to Belgian norms ($10.5/hr), but I guess that's normal seeing that I have no experience in working in a bar. We agreed that if they still want me to work there after a month, we'll discuss the pay again then. I hope I can do as many hours as possible, but that shouldn't be a problem, because they have a girl that's leaving soon and is doing 12hr shifts, 6 days a week, so I'd be happy to take her place. The bar is called Blankengerge btw, so I might just be singing a little Hugo Matthijsen song to the customers.

Yesterday I went to play frisbee in Takapuna, which was kind of strange. All the people there had at least some experience with Ultimate, but I didn't even know the rules properly. Half of the time I didn't know what I was doing, and was just running around the field like a madman. Oh, and I had these running shoes on, which had no grip at all on the wet field, so I was constantly slipping away (impossible to walk in this mud, no footage at all, order some golf shoes, or we'll never get out of this place alive). If my hours allow it, I will go to the trainings on monday evening, and learn the basics before I go to another one of these tournaments.

I guess I'm all sorted out know, and so I'll be paying rent to Paul from now on. I think I will stay here for a while longer, because I feel at home here, and it's only a 15 minute cycle from my work, so that saves me the money I would normally pay for the bus.

Rangitoto island

Jojojo,

Vandaag ben ik met Danitsja naar Rangitoto island gegaan. Dat eiland is nog maar een paar honderd jaar oud en onststond door een vulkaanuitbarsting. Geweldige wandeling gemaakt, rare vogels gezien, korstmossen, endemische planten, behaarde bomen, Japanners en andere rariteiten. Het landschap was vaak adembenemend.
fotos zie je hier: http://picasaweb.google.com/sandervn/Rangitoto
Wie kan me zeggen wat dat haar-achtige organisme is dat op die boom te zien is?
heel de dag in Nederlands gepraat, vandaar is deze post ook in deze vreemde taal